No.8 ธรรมมะสอนใจ
❦ อริยสัจจ์มีสี่ก็นี่แล ❦
ทุกข์…
ต้องเกิดอยู่คู่โศกในโลกนี้
ต้องผ่านวันร้ายดีทุกสีสัน
ต้องเคยคิดผิดถูกเสมอกัน
ต้องนิ่งอั้นงันงงมาหลายคราว
ต้องสั่งสมบ่มทรัพย์ให้นับเนื่อง
ต้องขัดเคืองเรื่องกายที่ร้อนหนาว
ต้องหัวเราะร้องไห้อย่างยืดยาว
ต้องเจ็บร้าวคราวสั่นในวันตาย…
สมุทัย…
เพราะไม่รู้จึงเกิดก่อต่อชีวิต
เพราะมองผิดคิดเห็นเป็นหลากหลาย
เพราะจ่อจับจะนับตนเป็นใจกาย
เพราะวุ่นวายหมายกามตะกลามกิน
เพราะแบกเกียรติไม่เดียดฉันท์จึงดั้นต่อ
เพราะใจรอขอหวังไปทั้งสิ้น
เพราะบุญน้อยถอยหล่นจนจมดิน
เพราะห่างถิ่นจอมไตรไม่ใกล้ธรรม
นิโรธ…
เมื่อสิ้นเลศเหตุเกิดก็ลับแล
เมื่อดับแดแม้รู้ไม่อยู่ซ้ำ
เมื่อไร้เชื้อร้อนร้ายก็คายกรรม
เมื่อหมดรูปรสกล้ำก็สำราญ
เมื่อจบกิจพิศวงไม่หลงเหลือ
เมื่อร้างเรื้อเบื่อหน่ายในสงสาร
เมื่อสะเด็ดเสร็จอยากก็จากจาร
เมื่อถึงพระนฤพานไม่กลับมา
มรรค…
ให้จิตใสใจเปิดเป็นทานทั่ว
ให้ลดชั่วกลัวบาปที่หยาบหนา
ให้จ่อจิตติดกายไม่คลาดคลา
ให้รู้ว่าตาหูไปอยู่ใด
ให้แน่วเห็นเป็นไตรลักษณ์ประจักษ์หน้า
ให้ต่ำช้ามาดีจะทีไหน
ให้สักแต่แค่รู้ดูดูไป
ให้ทรงไว้ใจเดียวเดี๋ยวโพล่งเอง
(ดังตฤณ)
☻(ฉันชอบฟังธรรมมะ)☻
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น